I Krok DDA – kilka sugestii…

Krok 1 DDA: Przyznaliśmy, że jesteśmy bezsilni wobec skutków alkoholizmu lub innej dysfunkcji rodzinnej, że przestaliśmy kierować własnym życiem.
Step 1 ACA: We admitted we were powerless over the effects of alcoholism or other family dysfunction, that our lives had become unmanageable.

Program DDA składa się z 12 Kroków DDA oraz 12 Tradycji DDA. Kroki DDA to zbiór sugestii, ćwiczeń oraz pytań dla osób z syndromem DDA na drodze osobistego zdrowienia. Program DDA nie jest tylko skierowany dla Dorosłych Dzieci Alkoholików, ale do wszystkich Dorosłych Dzieci, które wychowywały się w dysfunkcyjnej rodzinie lub niepełnej rodzinie. Program DDA jest oparty na duchowym przewodnictwie Siły Wyższej czyli Boga. Jednym z najważniejszych narzędzi zdrowienia na programie DDA jest sponsorowanie w modelu towarzysza podróży. Relacja sponsorska powinna być oparta na wzajemnym zaufaniu, uczciwości oraz szacunku.

Każda podróż zaczyna się od pierwszego kroku, tak i zdrowienie na programie DDA zaczyna się od wykonania pierwszego kroku. Każdy kto przekroczył drzwi sali mitingowej doświadczył osiągnięcia większego lub mniejszego dna w swoim życiu. Jeśli czujesz się bezsilny wobec swoich zachowań lub wad, które mają korzenie w Twoim dzieciństwie to Program DDA jest dla Ciebie. Kluczowym tematem I Kroku DDA jest bezsilność a dokładnie przyznanie się do swojej własnej bezsilności wobec syndromu DDA w swoim życiu i zaakceptowanie jej. Drugim kluczowym tematem jest przyznanie się do zaprzeczania cechom i zachowaniom DDA w Twoim dorosłym życiu. Trzecim kluczowym tematem jest problem niemożności kierowania własnym życiem. I Krok DDA jest autodiagnozą swojego życia pod kątem dysfunkcyjnych schematów myślenia, nawyków oraz zachowań.
Moim zdaniem warto podzielić pracę na I Kroku DDA na trzy etapy:

1.Przyznaliśmy, że jesteśmy bezsilni wobec skutków dorastania w rodzinie dysfunkcyjnej.
2. Przyznaliśmy, że zaprzeczaliśmy istnieniu problemu DDA w naszym życiu
3. Przyznaliśmy, że przestaliśmy kierować własnym życiem

1. Przyznaliśmy, że jesteśmy bezsilni wobec skutków dorastania w rodzinie dysfunkcyjnej.
   Wielu dedeowiczów zanim trafiło na miting DDA myślało, że ich nieudane życie było wynikiem zbiegów okoliczności. Wielu z nich zanim pojawiło się na pierwszym mitingu DDA nie widziało skutków dorastania w dysfunkcyjnej rodzinie w swoim dorosłym życiu. Nie widzieli skutków dorastania w dysfunkcyjnej rodzinie takich jak: pracoholizm, obżarstwo, problemy ze zbudowaniem trwałego związku, depresja, brak granic w relacjach z bliskimi osobami lub współpracownikami, brak umiejętności rozpoznawania i nazywania emocji, uczuć oraz nastrojów, brak odpowiedzialności lub nad odpowiedzialność, manipulowanie innymi osobami, problemy z zaufaniem, długotrwałe stany lękowe lub depresyjne, lęk przed bliskimi relacjami rodzinnymi lub przyjacielskimi, odkładanie obowiązków na później, niskie poczucie wartości, nadużywanie alkoholu, korzystanie z pornografii, branie narkotyków, hazard, bieda, brak dobrego wykształcenia, problemy ze stałą pracą. Jednym ze sposobów na radzenie sobie tymi skutkami dorastania w rodzinie dysfunkcyjnej używanym przez wielu dedeowiczów było zaprzeczanie tym problemom w dorosłym życiu. Kolejnym sposobem dla DDA była ucieczka w nałogowe regulowanie swoich emocji za pomocą alkoholu, narkotyków, hazardu, zakupów, oglądania pornografii, seksu, zajadania problemów. Nałogowe regulowanie swoich emocji polega na tym, że za pomocą alkoholu lub narkotyków DDA próbowali znieczulić się na odczuwanie nieprzyjemnych emocji takich jak smutek, poczucie winy, poczucie wstydu, poczucie krzywdy, złość, gniew. Niektórzy z DDA próbowali zmienić swoje emocje z nieprzyjemnych na przyjemne za pomocą kompulsywnych zakupów, seksu, objadania się, grania w gry hazardowe, ucieczki w świat akcji gier lub filmów. W Wielkiej Księdze DDA znajduje się lista cech DDA, które są skutkiem dorastania w dysfunkcyjnej rodzinie. Dzięki uczestnictwu w mitingach DDA oraz czytaniu tekstów z Wielkiej Księgi DDA wielu dedeowiczów uświadomiło sobie, że przez wiele lat nie potrafili uznać swojej bezsilności wobec skutków przeżywania swojego dzieciństwa w dysfunkcyjnej rodzinie. Dzięki pracy na programie DDA z biegiem lat dedeowicz rozpoznaje w swoim życiu kolejne skutki dorastania w dysfunkcyjnym rodzinie. Wielu dedeowiczów ma wspólne doświadczenie polegające na tym, że w ich rodzinach dysfunkcyjnych były niewłaściwe zaspokajane podstawowe potrzeby materialne, psychiczne oraz duchowe dziecka.
2. Przyznaliśmy, że zaprzeczaliśmy istnieniu problemu DDA w naszym życiu
   Na tym etapie warto zdiagnozować sytuacje w Twoim dorosłym życiu pod kątem skutków Twoich zachowań. Warto przyjrzeć się jakie zachowania, nawyki, schematy myślenia przynosiły dobre owoce a jakie przynosiły problemy życiu. Warto w tym miejscu przypomnieć życiową prawdę, że jakość naszego życia zależy od naszych myśli, decyzji i czynów. Wiele dedeowiczów z wielkim uporem broniło się przed uznaniem, że ich stan duchowy, psychiczny i fizyczny zależy od ich myśli, decyzji i czynów. Ten etap I Kroku uczy uczciwego spojrzenia na własne życie czyli pokory. Wielu dedowiczów zanim zaczęli pracować na Programie DDA nie widziało swoich własnych toksycznych lub dysfunkcyjnych zachowań. Jeżeli nie normalne zachowania rodziców trwają wystarczająco długo stają się czymś normalnym dla dzieci. W okresie dzieciństwa zostały ukształtowane nie zdrowe nawyki, które niszczyły dorosłe życie wielu dedeowiczów. Nienormalność z biegiem czasu stała się normalnością. Jednym z nieskutecznych zachowań DDA jest zajmowanie się życiem innych osób jako ucieczka od własnego trudnego życia.
3. Przyznaliśmy, że przestaliśmy kierować własnym życiem
   Wielu dedeowiczom z wielkim trudem przyszło przyznanie się, że przestali kierować własnym życiem. Jednym z ważnym skutków dorastania w rodzinie dysfunkcyjnej jest myślenie czarno-białe. Oczywiście, że są dziedziny życia w którym dedeowiczowi może się wydawać, że to on kieruje swoim życiem manipulując innymi ludźmi. Wiele zachowań dedeowiczów jest związane z niemożnością kierowania własnym życiem. Oto niektóre z nich: nałogowe skupianie się na pracy czyli pracoholizm, kompulsywne zakupy czy zakupoholizm, ubóstwianie seksu czyli seksoholizm, nałogowe granie w gry komputerowe, ucieczka w świat pornografii. Jednym z ważnych sygnałów utraty możliwości kierowania własnym życiem jest reagowanie zamiast aktywnego podejmowania decyzji i działania. Wielu dedeowiczów przed wejściem na Progam DDA nie potrafiło określić i zdefiniować swoich życiowych celów i realizowali tylko cele swoich rodziców, partnerów lub małżonków. Brak możliwości kierowania swoim życiem jest związane odczuwaniem ogromnego chaosu w życiu rodzinnym, zawodowym oraz duchowym. Wielu dedeowiczów odczuwa ten stan niekierowania swoim życie jako poczucie braku wolności wewnętrznej i przygniecenie oczekiwaniami, wymaganiami oraz obowiązkami rodzinnymi lub zawodowymi. Lęk przed odrzuceniem sprawiał, że wielu dedeowiczów zadowalało inne osoby kosztem swojego zdrowia, czasu i finansów. Odkrycie, że brak możliwości kierowania własnym życiem jest skutkiem wychowania w dysfunkcyjnej rodzinie jest dla wielu dedeowiczów otwarciem oczu na prawdziwe źródło problemów w dorosłym życiu.

Uwaga: Artykuły o Krokach DDA na tym blogu nie są kopią materiałów z Wielkiej Księgi DDA (z ang. Big Red Book), ale zapisem osobistych przemyśleń autora na temat 12 Kroków DDA oraz zdrowienia na Programie DDA. Autor tego bloga dzieli się tylko swoim doświadczeniem oraz wiedzą o Programie DDA i nie wypowiada się w imieniu Wspólnoty DDA o Programie DDA. Jeśli znasz język angielski to gorąco to jako autor tego bloga zachęcam Ciebie do zakupu Wielkiej Księgi DDA w języku angielskim czyli Big Red Book.

#1 Krok DDA

#1 Krok DDD

#Kroki DDA