Kilka słów o wdzięczności

O wdzięczności napisano tysiące książek i artykułów. Praktykowanie wdzięczności jest ważnym elementem zdrowienia na Programie DDA. Wdzięczność według Słownika Języka Polskiego jest poczuwaniem się do zobowiązań za doznane od kogoś dobro lub też chęcią odwzajemnienia się. Na Programie DDA dowiedziałem się, że wdzięczność zaczyna się od dostrzeżena dobra, które otrzymaliśmy od drugiego człowieka lub Boga.

Praktykowanie wdzięczności zaczyna się od rozwijania osobistej uważności na dobro, które obecne jest w Twoim życiu. Dostrzeganie dobra w Bogu, w innych ludziach oraz w samym sobie jest drogą zmiany życia. Wielu dedeowiczów posiada nawyk narzekania na swoje życie. Codzienne praktykowanie wdzięczności jest działaniem zmierzającym do zbudowania dobrego nawyku wdzięczności. Jedna z sugestii programu mówi, że zmianę świata zaczynamy od samego lub samej siebie. Pozytywne zmiany w życiu osoby z syndromu DDA mogą się zacząć tylko od zmiany spojrzenia na życie. Jeśli zamiast oczekiwać lub żądać wdzięczności sam możesz wyrazisz swoją wdzięczność każdej osobie, która uczyniła Tobie coś dobrego to zobaczysz, że ten świat jest pełen dobra. Każdy z nas na drodze zdrowienia potrzebuje odnaleźć sens własnego. Jedną z dróg do odnalezienia sensu życia jest zbudowanie trwałych i zdrowych relacji z innymi osobami. Praktykowanie wdzięczności obok komunikacji bez przemocy jest podstawą zdrowych relacji z innymi osobami, które pomagają wyjść z izolacji.

Wielu sponsorów DDA daje sugestię, aby wdzięczność praktykować pisemnie. Warto zaopatrzyć się zeszyt dowolnego formatu. Każdą stronę podzielić na trzy kolumny. W pierwszej piszemy: Co dobrego dostałem od Siły Wyższej czyli Boga? W drugiej kolumnie piszesz: Co dobrego dostałem od ludzi? W trzeciej kolumnie piszesz: Co dobrego zrobiłem sam dla siebie?